Το αιθέριο έλαιο λεβάντας χρησιμοποιείται ευρέως σήμερα για θεραπευτική και καλλυντική χρήση, καθώς τα οφέλη του είναι γνωστά εδώ και 2.500 χρόνια, λόγω των ισχυρών αντιοξειδωτικών, αντιμικροβιακών, ηρεμιστικών, καταπραϋντικών και αντικαταθλιπτικών ιδιοτήτων του.

Υπάρχει παντού τριγύρω μας: στο μανάβικο, στους κήπους, στους δρόμους, ακόμα και στα μπαλκόνια. Το πιο κοινό φρούτο της Μεσογείου -αν όχι του κόσμου- οι Γάλλοι το αποκαλούν citron, ενώ εμείς λεμόνι.

Όμως, ουσιαστικά το λεμόνι και το κίτρο δεν έχουν σπουδαίες διαφορές, τόσο στα χαρακτηριστικά όσο και στις ιδιότητές τους. Άλλωστε, η επιστημονική ονομασία της λεμονιάς είναι «κιτρέα, η λεμονέα» και ανήκει στην οικογένεια των ρυτοειδών.

Τα αρώματα, τα καταπλάσματα και οι αλοιφές, έπαιζαν σπουδαίο ρόλο στις ποικίλες εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής των αρχαίων. Στις αρχαίες πηγές γενικά γίνεται αναφορά σε σχετικά προϊόντα, όπως για παράδειγμα στον Όμηρο, στον Αρχίλοχο, τη Σαπφώ, τον Αλκαίο και τον Ανακρέοντα.

Η ιστορία του εσωτερικού φλοιού του αειθαλούς δέντρου με την ονομασία Κιννάμωμο (Cinnamomum verum, zeylanicum), κοινώς κανέλα, εκτείνεται μέχρι την αρχαιότητα, όπου θεωρείτο πολυτιμότερο και από το χρυσάφι. Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι όχι μόνο χρησιμοποιούσαν τον συγκεκριμένο φλοιό για θεραπευτικούς σκοπούς και ως αρωματικό στοιχείο στα εδέσματά τους, αλλά ήταν για αυτούς ένα από τα πλέον σημαντικά υλικά ταρίχευσης.